W ramach lekcji języka polskiego chodziliśmy na zajęcia teatralne do Teatru Tarnowskiego im. Ludwika Solskiego. Tam, już w hallu, przed spektaklem i zaraz po nim, mogłem podziwiać plakaty stworzone przez Mieczysława Górowskiego. Fascynował mnie fakt, że właściwie narysować można wszystko, a zwłaszcza figury niemożliwe lub zestawienia rzeczy, które w naturze nie są ze sobą połączone. Kilka zabiegów stylistycznych,  tzw. figur retorycznych, jak metafora, hiperbola oraz zeugma to fundament charakterystycznej dla polskich mistrzów ilustracji będącej idealnym motywem głównym plakatów i okładek książek. Nic tak bardzo nie zwraca na siebie uwagę, porusza i zapada w pamięci jak plastyczna metafora. My Polacy jesteśmy w tym naprawdę dobrzy.

Jako student Wydziału Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie i uczeń Mieczysława Górowskiego mogłem mu osobiście podziękować za to, że już jako dziecko uczyłem się od niego. Wzruszenie Mistrza było cennym życiowym doświadczeniem, kolejną lekcją. Artyści swoją twórczością nieustannie uwrażliwiają, uczą i wychowują. To nasza misja!

Dziś i ja, jako praktyk i teoretyk sztuk projektowych – wykładowca w Katedrze Designu Wydziału Sztuki Akademii Tarnowskiej, specjalista w dziedzinie identyfikacji wizualnej wydarzeń kulturalnych, kontynuuję polską tradycję  –  jestem zwolennikiem plakatu z metaforą, dzięki której twórca w nienachalny sposób „zaczepia” odbiorcę, zaprasza do intelektualnego dialogu i w końcu zachęca do refleksji nad dziełem. Takie plakaty mogłem tworzyć dzięki zaufaniu jakim byłem obdarzony przez m.in.: Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej (Festiwale: Tydzień Talentów, Bravo Maestro, Vivat Polonia!), Festiwal Filmowy Vitae Valor.

W niektórych projektach plakatów wpisuję w grafikę zarys Polski – w formie lekko ukrytej lub kiedy indziej wyraźnej, bardzo czytelnej. Stwierdziłem, że charakterystyczny – koncentryczny i skupiający wzrok kształt naszego państwa prosi się o swoją rolę w plakacie. Jeszcze ważniejsze są tu pobudki patriotyczne w postaci przekazu-intencji łączenia, jednoczenia rodaków, uwrażliwiania ich na „Patrię” położoną w centrum Europy. 
Myśl ta przyświecała mi podczas tworzenia plakatu dla Europejskiego Festiwalu im. Jana Kiepury w 2007 r., w którym narysowałem Krynicę-Zdrój (krynicę-źródło) i Polskę-Dąb w jednym. W koronie drzewa umieściłem gwiazdy. Jedną z tych europejskich gwiazd jest symboliczny słowik – Jan Kiepura. Pomysł przedstawiłem osobiście Panu Bogusławowi Kaczyńskiemu, któremu projekt przypadł do gustu, co w rezultacie przełożyło się na druk plakatu w nakładzie kilkuset egzemplarzy. Osiemnaście lat później mam zaszczyt projektować identyfikację wizualną 58. Festiwalu im. Jana Kiepury opierającą się na ilustracji, która ponownie zbudowana jest z Dębu-Polski oraz, tym razem, w połączeniu z portretem Jana Kiepury – naszego legendarnego „Słowika z Chorzowa”. Dąb jest od zawsze symbolem rodziny, dziedzictwa, trwania rodziny, rodu i narodu; w połączeniu z zarysem Polski staje się symbolem naszego kraju posiadającego wielowiekową tradycję, kulturę i sztukę.

Komponujmy plastycznie, komponujmy muzycznie.
Komponujmy HARMONIĘ, bo tak bardzo jej potrzebujemy.
 

Piotr Franciszek Barszczowski